Parafia św. Bartłomieja Apostoła w Czernikowie Oficjalna strona Parafii w Czernikowie

Drodzy Bracia i Siostry, chrześcijanie!

Tak sobie maszerujemy przez całe nasze życie, raz z górki, raz pod górę, mając nadzieję, że „jakoś to będzie”. Uzbrojeni w ufność, że droga pozostała nam do przebycia, będzie do pokonania w sposób łagodny i bezpieczny. Podobnie jest z drogą przez nasze życie chrześcijańskie, ale tutaj jest nam łatwiej, jeśli idziemy z wiarą, śladami Pana naszego, Jezusa Chrystusa.

«Ja jestem chlebem, który z nieba zstąpił» mówi dzisiaj do nas Jezus Chrystus. Definiuje więc siebie jako chleb życia. Przekazuje słuchaczom duchową prawdę, że jak życie cielesne potrzebuje pokarmu dla ciała, tak życie wieczne podtrzymuje w człowieku jedynie Bóg. On sam jest dla nas niezgłębiony, a wszystko co możemy o Nim wiedzieć, na ile możemy Go poznać, dzieje się za sprawą Syna Bożego.

Z tym nie chcieli pogodzić się Żydzi, powołując się na ludzką rodzinę Jezusa. Jego Boskość była dla nich szokiem i zgorszeniem. Nauczanie Jezusa o Eucharystii wymaga przyjęcia prawdy o wcieleniu Boga i o odkupieniu w Jezusie Chrystusie. Nie wierząc w nie, nie pojmiemy tajemnicy Eucharystii.

Wcielenie pozwoliło poznać Boga w stopniu nigdy wcześniej nie osiągalnym. Uwierzyć w Bóstwo Jezusa mogli tylko ci, którzy wcześniej byli na Boga otwarci, dzięki czemu On ich pociągnął do tej wiary. Z kolei zbliżając się do Jezusa poznawali w Nim nie tylko człowieka, ale też i Boga.

Odkupienie, to interwencja samego Boga, który jako jedyny ma moc wyrwania nas z mocy szatana i otchłani grzechu i przyszedł z tą mocą na ziemię jako Mesjasz, Zbawiciel. Jego zbawienie jest nam ofiarowane jako darmowa łaska, ale ostatecznie jego przyjęcie lub odrzucenie leży w rękach każdego człowieka. Na ile człowiek jest otwarty na tą łaskę, na tyle ona go ogarnia.

Dzięki Eucharystii przez wiarę możemy uczestniczyć w obu tych rzeczywistościach: wcieleniu i zbawieniu. Dotykamy tajemnicy wcielenia, bo w chlebie eucharystycznym Bóg daje nam siebie. Ta Jego realna obecność wśród nas trwa i jest nawet mniej ograniczona czasem i przestrzenią niż była za ziemskiego życia Pana Jezusa. Tajemnica zbawienia w Jezusie Chrystusie, to nasze „już, ale jeszcze nie”. Ponieważ ofiara zbawcza już się dokonała raz na zawsze, ale póki żyjemy na ziemi w każdej chwili możemy ją przyjmować lub odrzucać. Już jesteśmy zbawieni, ale nie możemy w pełni zakosztować tego zbawienia bo jeszcze nie powiedzieliśmy ostatniego słowa, czy chcemy z niego skorzystać.

„Jedli mannę na pustyni i pomarli”, stwierdza dzisiaj Chrystus. Nasi ojcowie nie weszli do Ziemi Obiecanej, pomarli na pustyni bo szemrali i w relacji do Pana Boga zatrzymali się na znakach, stały się one celem samym w sobie. Ich potomkowie, współcześni Jezusowi, nie chcieli Mu uwierzyć, choć patrzyli na znaki i cuda. A znak ma prowadzić do wiary.

Dojrzała wiara pozwala dostrzegać Boga poprzez znaki, ale gdy ich brakuje, ta pogłębiona wiara daje pomost do relacji z Bogiem. Gdy nazbyt fascynuje człowieka sama cudowność znaku, nie zbuduje on nigdy dojrzałej wiary. Taki człowiek uzależni się od przeżyć religijnych, od wzruszeń związanych z tą sferą i jak każdy nałogowiec będzie szukał sposobności ich zaspokajania. To jest przestroga do osobistego rachunku sumienia. Wobec powyższego zadajmy sobie pytania: Czy fascynuje mnie Pan Bóg, czy Jego dary? Czy podążam ku Niemu w wierze, a więc przy pomocy wyborów mojej wolnej woli, czy „ładuję akumulatory” emocjonalne, jak religijny łowca wzruszeń? I nie trzeba się bać szczerej odpowiedzi na te pytania, bo nawet jeśli dzięki temu zobaczymy niedojrzałość swojej wiary, to otwiera się szansa, że postanowimy to zmienić. 

Panie, daj nam spożywać jak najczęściej Chleb Eucharystyczny, abyśmy dzięki Jego Mocy mogli podążać drogą, którą nam wskazujesz, i abyśmy mogli przyprowadzać do Ciebie innych. Przez Chrystusa, w Chrystusie, z Chrystusem.

Wasz Ks. Proboszcz
Ks. kan. dr hab. Krzysztof Graczyk