Parafia św. Bartłomieja Apostoła w Czernikowie Oficjalna strona Parafii w Czernikowie

Rozważanie na V Niedzielę Wielkiego Postu 17.03

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Wśród tych, którzy przybyli, aby oddać pokłon Bogu w czasie święta, byli też niektórzy Grecy. Oni więc przystąpili do Filipa, pochodzącego z Betsaidy Galilejskiej, i prosili go, mówiąc: «Panie, chcemy ujrzeć Jezusa». Filip poszedł i powiedział Andrzejowi. Z kolei Andrzej i Filip poszli i powiedzieli Jezusowi.

A Jezus dał im taką odpowiedź: «Nadeszła godzina, aby został otoczony chwałą Syn Człowieczy. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli ziarno pszenicy, wpadłszy w ziemię, nie obumrze, zostanie samo jedno, ale jeśli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne. Kto zaś chciałby Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec.

Teraz dusza moja doznała lęku i cóż mam powiedzieć? Ojcze, wybaw Mnie od tej godziny. Ależ właśnie dlatego przyszedłem na tę godzinę. Ojcze, wsław imię Twoje!»

Wtem rozległ się głos z nieba: «Już wsławiłem i jeszcze wsławię». Stojący tłum to usłyszał i mówił: «Zagrzmiało!» Inni mówili: «Anioł przemówił do Niego». Na to rzekł Jezus: «Głos ten rozległ się nie ze względu na Mnie, ale ze względu na was. Teraz odbywa się sąd nad tym światem. Teraz władca tego świata zostanie wyrzucony precz. A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie».

To mówił, oznaczając, jaką śmiercią miał umrzeć.

Oto słowo Pańskie

Miłość Chrystusa jest miłością ofiarną. Ona skłania do oddania siebie do kresu i do końca. Jezus jako prawdziwy człowiek doświadczył lęku przed śmiercią. Nie wycofał się, chociaż wiedział, że Ojciec mógł Go wybawić od śmierci. Zgodził się na to, aby stać się jakby ziarnem, które ma obumrzeć i przynieść plon w postaci zbawienia dla wszystkich, którzy posłuchają Jego głosu. Przez chrzest zostaliśmy wszczepieni w Chrystusa. Mamy udział w Jego przymierzu, a prawo Boże, prawo miłości zostało wyryte w głębi naszych serc, nawet jeśli nie zawsze jesteśmy tego świadomi lub uciekamy przed konsekwencjami, które z zawarcia tego przymierza wynikają.

Wszyscy możemy poznać Pana i zrozumieć, jak bardzo Mu na nas zależy, jeśli postanowił wydać za nas swojego Syna. Przez otwarcie się na łaskę stajemy się żywymi członkami Chrystusa i możemy naśladować Jego miłość. On chce nas przyciągnąć do siebie i zapewnia, że gdzie On jest, tam będzie i Jego sługa. W Ewangelii Jana tajemnica wywyższenia odnosi się tak do śmierci krzyżowej Chrystusa, jak i do Jego uwielbienia. Naśladowanie miłości Chrystusa możemy więc rozumieć jako wydanie siebie do kresu, trwanie przy Chrystusie ukrzyżowanym i uwielbionym oraz całkowite zawierzenie Bogu, które otwiera nam drogę przez krzyż do chwały.

Udział w takiej miłości może się dokonywać w naszej zwyklej codzienności. Wystarczy konsekwentne wykonywanie najprostszych gestów miłosierdzia wobec braci, dążenie do wolności od własnych planów i wyobrażeń o świecie lub cierpliwe trwanie na drodze swojego powołania aż do końca. W ten sposób każda poszczególna chwila staje się udziałem w tajemnicy wywyższenia Chrystusa, gdzie do chwały wchodzi się przez krzyż. Wybierając tę drogę szybko można odkryć, że nie jest to „łatwa opcja”, i że nie można po niej iść polegając tylko na własnych siłach.