Parafia św. Bartłomieja Apostoła w Czernikowie Oficjalna strona Parafii w Czernikowie

Rozważanie na VI Niedzielę Zwykłą 16.02

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Jezus zszedł z Dwunastoma na dół i zatrzymał się na równinie; był tam liczny tłum Jego uczniów i wielkie mnóstwo ludu z całej Judei i z Jeruzalem oraz z nadmorskich okolic Tyru i Sydonu. On podniósł oczy na swoich uczniów i mówił:
«Błogosławieni jesteście, ubodzy, albowiem do was należy królestwo Boże.
Błogosławieni, którzy teraz głodujecie, albowiem będziecie nasyceni.
Błogosławieni, którzy teraz płaczecie, albowiem śmiać się będziecie.
Błogosławieni jesteście, gdy ludzie was znienawidzą i gdy was wyłączą spośród siebie, gdy zelżą was i z powodu Syna Człowieczego odrzucą z pogardą wasze imię jako niecne: cieszcie się i radujcie w owym dniu, bo wielka jest wasza nagroda w niebie. Tak samo bowiem przodkowie ich czynili prorokom. 
Natomiast biada wam, bogaczom, bo odebraliście już pociechę waszą.
Biada wam, którzy teraz jesteście syci, albowiem głód cierpieć będziecie.
Biada wam, którzy się teraz śmiejecie, albowiem smucić się i płakać będziecie.
Biada wam, gdy wszyscy ludzie chwalić was będą. Tak samo bowiem przodkowie ich czynili fałszywym prorokom».

Oto Słowo Pańskie

Siostry i Bracia!

Zaufanie to taka cecha, która nie jest dostrzegalna gołym okiem. Zaufanie ukrywa się w głębi ludzkiego serca. Ono może być odsłonięte przez konkretne wybory człowieka, decyzje, a także konkretne czyny. Można zatem mówić, że się ufa, a czynami pokazywać, że się kompletnie nie ma zaufania. To sprawa serca i jego głębin. Jest to sprawa przylgnięcia do tego, w czym pokładasz nadzieję.

Zaufanie można porównać do wzoru matematycznego: im więcej ufasz sobie, ludziom, rzeczom – im bardziej od nich oczekujesz swojego całkowitego zabezpieczenia, tym mniej ufasz Bogu. To jednak  nie oznacza, że nie mamy ufać ludziom. Chodzi o taką ufność, która nie oczekuje, że ludzie czy rzeczy spełnią wszystkie oczekiwania i pokładane w nich nadzieje. Te może spełnić tylko Bóg.

Nauczyciel z Nazaretu wypowiada słowa błogosławieństwa i słowa „biada”. Czy rzeczywiście widzimy tutaj potępionych ludzi bogatych, sytych i radosnych? Bogactwo samo z siebie nie jest problemem. Ono staje się nim wtedy, kiedy jest jedynym zabezpieczeniem człowieka, kiedy staje się jedyną nadzieją. Wtedy jest problemem, kiedy „wchodzi” w miejsce Boga w naszym sercu i naszym życiu. Wtedy jest problemem, bo może się skończyć i człowiek zostaje bez nadziei. Może się wówczas okazać, że ten „bóg”, któremu zaufał, nie może go zbawić.

W tym wszystkim chodzi o wolność serca. Ubóstwo nie musi polegać na tym, by nic nie mieć, ale by całą ufność mieć w rękach Boga – Tego, który w swoich dłoniach trzyma nasze życie. Pozwólmy, aby dobry i kochający Bóg i Ojciec sam wzbudzał w nas głębokie pragnienia i zaufanie. Pozwólmy, aby On troszczył się o ciebie w tym wszystkim, co do Niego należy.

x. PS