Parafia św. Bartłomieja Apostoła w Czernikowie Oficjalna strona Parafii w Czernikowie

Rozważanie na VI Niedzielę Wielkanocną 25.05

Słowa Ewangelii według św. Jana

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy. Kto nie miłuje Mnie, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca. To wam powiedziałem, przebywając wśród was. A Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem. Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka. Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie. A teraz powiedziałem wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy się to stanie».

Oto słowo Pańskie

Drodzy!

W dzisiejszej perykopie ewangelijnej powracamy do szczególnego miejsca – do Wieczernika. To właśnie tam rozpoczął się trudny czas dla Jezusa i Jego uczniów – a początkiem była Ostatnia Wieczerza. To właśnie ona jest początkiem godziny Syna Człowieczego, swoistym czasem objawienia się bezwarunkowej miłości Boga do człowieka. Jezus bowiem „umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował”. Do końca - to znaczy aż po wydanie za nich swojego Ciała i aż po przelanie za nich swej Krwi.

Ale spotkanie w Wieczerniku tuż przed modlitwą w Ogrójcu i przed męką jest także czasem, w którym Bóg niejako wyznaczył człowiekowi sposób odpowiedzi na swoją miłość do Niego. „Jeśli Mnie kto miłuje będzie zachowywał moją naukę”. Zachować naukę Chrystusa to znaczy zrozumieć jej ostateczny i najwyższy sens i wprowadzać go w swoje życie. A sens ten wyraża się w niczym innym jak przykazaniu miłości. Jeśli człowiek w ten sposób będzie odpowiadał na nieskończoną miłość Boga do siebie, w jego sercu dokona się cud, o którym mówił Jezus w Wieczerniku: tego człowieka „umiłuje Ojciec mój i przyjdziemy do niego i będziemy w nim przebywać”.

Pierwszym owocem zamieszkiwania Boga w człowieku jest pokój Chrystusowy który sprawi, że nie będzie on musiał już więcej się ani trwożyć, ani lękać. Bo jeśli z kimś, jest Bóg, a ktoś jest z Bogiem to ostatecznie cóż złego może mu się przytrafić? Przecież zamieszkiwanie Boga w sercu człowieka jest wstępem i zapowiedzią czekającej go niebiańskiej chwały!

x. PS