Parafia św. Bartłomieja Apostoła w Czernikowie Oficjalna strona Parafii w Czernikowie

Rozważanie na II niedzielę adwentu roku A – 7.12.2025 roku

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
W owym czasie pojawił się Jan Chrzciciel i głosił na Pustyni Judzkiej te słowa: «Nawracajcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie». Do niego to odnosi się słowo proroka izajasza, gdy mówi: «Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, dla Niego prostujcie ścieżki!»
Sam zaś Jan nosił odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder, a jego pokarmem były szarańcza i miód leśny. Wówczas ciągnęły do niego Jerozolima oraz cała Judea i cała okolica nad Jordanem. Przyjmowano od niego chrzest w rzece Jordan, wyznając swoje grzechy. A gdy widział, że przychodziło do chrztu wielu spośród faryzeuszów i saduceuszów, mówił im:
«Plemię żmijowe, kto wam pokazał, jak uciec przed nadchodzącym gniewem? Wydajcie więc godny owoc nawrócenia, a nie myślcie, że możecie sobie mówić: „Abrahama mamy za ojca”, bo powiadam wam, że z tych kamieni może Bóg wzbudzić dzieci Abrahamowi. Już siekiera jest przyłożona do korzenia drzew. Każde więc drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, zostaje wycięte i wrzucone w ogień. Ja was chrzczę wodą dla nawrócenia; lecz Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie; ja nie jestem godzien nosić Mu sandałów. On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem. Ma on wiejadło w ręku i oczyści swój omłot: pszenicę zbierze do spichlerza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym».
Oto Słowo Boże. 

Siostry i Bracia,
w centrum tego fragmentu stoi Jan Chrzciciel – prorok, który pojawia się na pustyni, aby przygotować ludzi na spotkanie z Mesjaszem. Jego wołanie jest proste i  mocne, ale jednocześnie jakże dziś aktualne: „Nawracajcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie.” Pustynia, na której Jan głosi, to nie tylko miejsce geograficzne. To także obraz ludzkiego serca, które często jest suche, zagubione, pełne hałasu i poszukiwań. Właśnie tam – w ciszy i prawdzie o sobie – człowiek może usłyszeć głos Boga. Jan nie obiecuje taniego pocieszenia; stawia wymagania. Nawrócenie nie jest uczuciem, ale decyzją: zmianą kierunku, odwróceniem się od tego, co oddala od Boga, i zwróceniem się ku Temu, który przychodzi. Jego słowa o drzewie, które nie wydaje owocu, i o ogniu, który oczyszcza, nie mają nas straszyć, lecz obudzić z duchowej ospałości. Bóg pragnie owocu – czyli przemienionego życia.
To słowo zaprasza nas dziś, byśmy pozwolili Bogu wejść w nasze „pustynie”: w to, co trudne, poplątane czy zimne. Byśmy odnowili naszą relację z Nim i przynieśli owoc dobra tam, gdzie żyjemy. A przede wszystkim – byśmy nie patrzyli na siebie, lecz jak Jan, wskazywali na Jezusa, jedyne źródło przemiany i nadziei.