Parafia św. Bartłomieja Apostoła w Czernikowie Oficjalna strona Parafii w Czernikowie

Rozważanie na VI Niedzielę Zwykłą 13.02

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Jezus zszedł z Dwunastoma na dół i zatrzymał się na równinie; był tam liczny tłum Jego uczniów i wielkie mnóstwo ludu z całej Judei i z Jeruzalem oraz z nadmorskich okolic Tyru i Sydonu.
On podniósł oczy na swoich uczniów i mówił:
«Błogosławieni jesteście, ubodzy, albowiem do was należy królestwo Boże.
Błogosławieni, którzy teraz głodujecie, albowiem będziecie nasyceni.
Błogosławieni, którzy teraz płaczecie, albowiem śmiać się będziecie.
Błogosławieni jesteście, gdy ludzie was znienawidzą i gdy was wyłączą spośród siebie, gdy zelżą was i z powodu Syna Człowieczego odrzucą z pogardą wasze imię jako niecne: cieszcie się i radujcie w owym dniu, bo wielka jest wasza nagroda w niebie. Tak samo bowiem przodkowie ich czynili prorokom.
Natomiast biada wam, bogaczom, bo odebraliście już pociechę waszą.
Biada wam, którzy teraz jesteście syci, albowiem głód cierpieć będziecie.
Biada wam, którzy się teraz śmiejecie, albowiem smucić się i płakać będziecie.
Biada wam, gdy wszyscy ludzie chwalić was będą. Tak samo bowiem przodkowie ich czynili fałszywym prorokom».

Oto słowo Pańskie

Drodzy Bracia i Siostry, chrześcijanie!

W tym tygodniu Jezus Chrystus w Ewangelii po raz kolejny daje nam zapowiedź Królestwa Bożego. Swoimi słowami pragnie nam przybliżyć jak będzie wyglądał Dom Ojca i co na nas czeka, kiedy już dotrzemy do Jego Bram. Daje jasny sygnał, że wszystkie trudności jakie dotknęły nas na ziemi, zostaną po stokroć wynagrodzone w Niebie. Zbawca tworzy przed ludźmi obraz Boskiego Domu, jako upragnionego i cudownego miejsca, do którego trafią ludzie, którzy w czasie ziemskiego życia zasłużyli na spotkanie z Ojcem.

W Ewangelii Jezus idąc z Apostołami spotyka na swojej drodze ludzi. Tłum jego wyznawców czeka na kolejne słowa Mesjasza mające zwiastować zbawienie. Chrystus posługuje się kontrastem aby pokazać ludziom oblicze Stwórcy – zestawia ze sobą grzeszników i ludzi prawych. Podkreśla konieczność zawierzenia życia Bogu i postępowania zgodnie z jego przykazaniami. Wszyscy zostaliśmy obdarowani wolną wolą i możemy dokonywać własnych wyborów. Ważne jest abyśmy umieli rozpoznawać czyny, które doprowadzą nas do Królestwa Bożego. Zbawca piętnuje zachowanie ludzi, którzy miłują tylko życie doczesne. Ludzka egzystencja na świecie jest jedynie przygotowaniem do Wieczności, w której spotkamy się z Bogiem. Ci, którzy chwalą życie na ziemi, zapominając o konsekwencjach czekających na nas w czasie Sądu Ostatecznego, nie będą potrafili żyć tak, by być godnym spotkania ze Stwórcą.

Efektem wyboru ścieżki swojego życia są dwie drogi: szczęście wieczne lub jego brak. Jezus podkreślił w swojej wypowiedzi te dwie możliwości. Błogosławieni, czyli ci godni Królestwa Bożego mają po śmierci zostać uszczęśliwieni. To, że za życia spotkały ich cierpienia staje się „przepustką” do wieczności. Ludzie ubodzy, głodni i smutni, doświadczający bólu na ziemi mają zostać włączeni w poczet świętych w Niebie. Oczywiście samo cierpienie nie jest czymś, do czego należy dążyć, chodzi o naszą postawę zawierzenia Bogu w trudnych sytuacjach, którą przyjmujemy. Natomiast ci, którzy na świecie żyli w dostatku i przyjemności będą potępieni. Te dobra doczesne zostaną im odebrane podczas Sądu Ostatecznego, a w efekcie ich serca zostaną puste, gdyż jedyne o co dbali za życia to dobra materialne. Biada tym, którzy wszelkie nadzieje pokładają w tym, co zdobyli za życia.

Ewangelia pomaga nam zaakceptować cierpienie czekające na nas w życiu. Mając świadomość, że każda trudna chwila uszlachetnia i przybliża nas do Ojca, łatwiej jest znosić wszelkie trudy na ziemi. Jezus uczy nas aby w każdej chwili ufać Bogu i zawierzać mu trudne sytuacje, aby swoje cierpienie przezwyciężyć i ofiarować Jemu.

Warto też zastanowić się nad tym, które „biada” dotyka nas najmocniej. Czy nie jesteśmy jak ci ludzie, którzy dbają jedynie o dobra doczesne? Czy potrafimy żyć w zgodzie z nauką Chrystusa a swoimi uczynkami reprezentować postawę człowieka gotowego, a nie śpiącego? Czy w chwili ostatecznego przyjścia Zbawiciela będziemy w stanie łaski, który umożliwi nam podążanie za nim do Domu Ojca? Czy swoim życiem prostujemy drogi na jego przyjście?

Św. Łukasz w tym tygodniu zachęca nas do stałego trwania w modlitwie i życia w stanie łaski uświęcającej. Powinniśmy dbać o to, by nie stawać się adresatami drugiej części ewangelii. Ważne, abyśmy potrafili szczerze prosić Ojca o dar rozeznania co faktycznie jest ważne i potrzebne. Trwajmy w miłości i nadziei na szczęście wieczne w Niebie.

Wiktoria