Menu
Menu
Ważne strony
Msze Święte:
NIEDZIELA: 8.00; 10.00; 12.00 (dzieci); 16.00 (młodzież)
{kaplica w Osówce: g. 9.00}
DNI POWSZEDNIE: 7.00; 17:30
KANCELARIA PARAFIALNA:
poniedziałek - piątek: 7:30-8:30, 16.00-17.00
SPOTKANIA COMIESIĘCZNE:
Bierzmowani – III niedziela miesiąca godz. 16.00
Dzieci komunijne - I niedziela miesiąca godz. 12.00
2022
Rozważanie na XII Niedzielę Zwykłą 19.06
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
Gdy Jezus modlił się na osobności, a byli z Nim uczniowie, zwrócił się do nich z zapytaniem: «Za kogo uważają Mnie tłumy?»
Oni odpowiedzieli: «Za Jana Chrzciciela; inni za Eliasza; jeszcze inni mówią, że któryś z dawnych proroków zmartwychwstał».
Zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?»
Piotr odpowiedział: «Za Mesjasza Bożego».
Wtedy surowo im przykazał i napomniał ich, żeby nikomu o tym nie mówili. I dodał: «Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszych, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; będzie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie».
Potem mówił do wszystkich: «Jeśli kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia weźmie swój krzyż i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa».
Oto słowo Pańskie
Drodzy Bracia i Siostry, chrześcijanie!
W dzisiejszej Ewangelii Jezus pyta, za kogo uważają Go ludzie. To pytanie można by zastąpić innymi: Kim On jest dla nich? Jak Go traktują? Do czego Jezus jest im potrzebny? Warto, aby każdy z Nas zadał sobie właśnie to pytanie. Odpowiedzi pewnie byłoby bardzo wiele i byłyby różnorodne, niemniej jednak w dzisiejszych czasach najprawdopodobniej w większości byłyby bardzo bolesne. Jedni uważają Jezusa za przeszkodę, za ograniczenie, jeszcze inni – za kogoś niewygodnego, bo mówi rzeczy niepopularne i niemodne, jeszcze inna grupa osób za kulę u nogi, czy niepotrzebny dodatek do swego życia. Czy Jezus dla Nas jest postacią z przeszłości, przyszłości czy teraźniejszości? Czy po prostu sobie był i żył, ale nie mamy z Nim nic wspólnego dzisiaj? Jest marginesem naszego życia czy kimś najważniejszym? Może kimś, kto ma spełnić nasze prośby lub zwracamy się do Niego wtedy, kiedy Go tylko potrzebujemy?
Każdy z Nas sam decyduje o sobie tu i teraz. Moja relacja do Chrystusa Odkupiciela, moja wiara i miłość Jezusa określają mnie na wieki. Pan Jezus uczy nas w dzisiejszej Ewangelii, co uczynić, aby osiągnąć szczęście Nieba i życie z Nim na zawsze: Łk 9, 23-24. Te słowa Chrystusa są jasną drogą do kroczenia dla każdego człowieka. Niech w naszych czasach, pełnych haseł medialnych zachęcających do złego, szybkiego życia bez wyrzutów sumienia i życia bez ograniczeń będą umocnieniem naszej wiary i miłości do Boga.
Tłumy uważały Jezusa za tego, za kogo chciały Go po prostu uważać, kto byłby im potrzebny: za Jana Chrzciciela - którego się bali, za Eliasza – który czynił wielkie cuda i znaki, lub za któregoś z proroków, którzy obiecywali wielkość królestwa niebieskiego.
Dlaczego więc Jezus nie chciał, by apostołowie mówili, że On jest Mesjaszem? Dlatego, że lud miał fałszywe pojęcie o Mesjaszu. Naród oczekiwał czegoś innego, niż przynosił Jezus. Ludzie oczekiwali fajerwerków, ognia, życia bez wszystkich problemów. Może my też mamy podobne oczekiwania – życia bez kłopotów, żebyśmy nie chorowali, żeby Jezus spełnił pragnienia i marzenia o szczęściu na naszą miarę.
Na drodze naśladowania Chrystusa mamy przyjąć to, co po prostu każdego z nas czeka: choroba, problem, ból, cierpienie, kryzys, utrata, żałoba. Jeśli jest w nas pragnienie życia w prawdzie z Jezusem, wszystko będzie prowadziło do dobra oraz duchowej dojrzałości. Gdy zjednoczeni z Jezusem będziemy „tracili” nasze życie, wtedy zachowamy je na wieki.
Jakub Buler
Przewodniczący LSO