Menu
Menu
Ważne strony
Msze Święte:
NIEDZIELA: 8.00; 10.00; 12.00 (dzieci); 16.00 (młodzież)
{kaplica w Osówce: g. 9.00}
DNI POWSZEDNIE: 7.00; 17:30
KANCELARIA PARAFIALNA:
poniedziałek - piątek: 7:30-8:30, 16.00-17.00
SPOTKANIA COMIESIĘCZNE:
Bierzmowani – III niedziela miesiąca godz. 16.00
Dzieci komunijne - I niedziela miesiąca godz. 12.00
2022
Rozważanie na XV Niedzielę Zwykłą 10.07
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Powstał jakiś uczony w Prawie i wystawiając Jezusa na próbę, zapytał: «Nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?»
Jezus mu odpowiedział: «Co jest napisane w Prawie? Jak czytasz?»
On rzekł: «Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego». Jezus rzekł do niego: «Dobrze odpowiedziałeś. To czyń, a będziesz żył».
Lecz on, chcąc się usprawiedliwić, zapytał Jezusa: «A kto jest moim bliźnim?»
Jezus, nawiązując do tego, rzekł: «Pewien człowiek schodził z Jeruzalem do Jerycha i wpadł w ręce zbójców. Ci nie tylko go obdarli, lecz jeszcze rany mu zadali i zostawiwszy na pół umarłego, odeszli. Przypadkiem przechodził tą drogą pewien kapłan; zobaczył go i minął. Tak samo lewita, gdy przyszedł na to miejsce i zobaczył go, minął.
Pewien zaś Samarytanin, wędrując, przyszedł również na to miejsce. Gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko: podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem; potem wsadził go na swoje bydlę, zawiózł do gospody i pielęgnował go. Następnego zaś dnia wyjął dwa denary, dał gospodarzowi i rzekł: „Miej o nim staranie, a jeśli co więcej wydasz, ja oddam tobie, gdy będę wracał”. Kto z tych trzech okazał się według ciebie bliźnim tego, który wpadł w ręce zbójców?»
On odpowiedział: «Ten, który mu okazał miłosierdzie».
Jezus mu rzekł: «Idź, i ty czyń podobnie!»
Oto słowo Pańskie
A teraz, zanim rozważymy Słowo Boże, posłuchajcie pieśni:
Drodzy Bracia i Siostry, chrześcijanie!
Przykład pociąga. I dobry, i zły. Fala przemocy pochłania stale nowe ofiary. Ofiary to nie tylko osoby poszkodowane; to również ci, którzy są przyczyną zła, dramatu, tragedii. Fala nienawiści i okrucieństwa porywa, wciąga i niszczy charaktery kolejnych, często młodych osób. Walka ze złem staje się coraz trudniejsza.
Słysząc dzisiaj na zakończenie słowa: «Idź, i ty czyń podobnie!» winniśmy przemyśleć głęboko sens tej dobrze znanej przypowieści o miłosiernym Samarytaninie, żeby móc się zastosować do tego wskazania.
Najbardziej dosłowne znaczenie przypowieści to świetlany przykład do naśladowania – widzimy wędrowca, który nie przeszedł obojętnie obok człowieka potrzebującego pomocy. Opowieść uwypukla również okoliczność, że inni ludzie, którzy wcześniej minęli nieszczęśnika, i którzy mieli wiele powodów, by się nim zająć, jednak tego nie zrobili. Bezinteresowność i ofiarność Samarytanina jest podkreślona również przez to, że nie tylko poniósł trud i fatygę, ale również konkretne koszty. Można by to podsumować stwierdzeniem, iż człowiek będący w potrzebie jest ważniejszy niż wszelkie wcześniejsze plany i trzeba mu służyć angażując wszystko, czym się dysponuje.
Słuchając jednak uważnie przypowieści, stwierdzimy, że jest w niej pewien zaskakujący szczegół – na pozór nielogiczność. Skoro uczony w prawie wobec przykazania miłości bliźniego stawia pytanie «A kto jest moim bliźnim?», to dlaczego Pan Jezus na końcu przypowieści pyta «Kto z tych trzech okazał się (…) bliźnim tego, który wpadł w ręce zbójców?» Czy nie byłoby raczej logiczne zapytać „który z tych trzech potraktował poturbowanego człowieka jak swego bliźniego”? Nie jest to przypadek, ani niezręczność w tłumaczeniu. Ten szczegół naprowadza nas na ukryty głębszy sens przypowieści.
Człowiek, który „schodził z Jeruzalem do Jerycha” jest uosobieniem każdego, kto wybiera własną drogę, nie bacząc, że jest przeciwna tej, którą wskazuje Bóg. Zamiast jak Jezus zmierzać w trudzie i pod górę do Jerozolimy, łatwiejszą drogą schodzi w dół. Raczej ukrywa się przed Bogiem, niż ku Niemu zmierza. Na tej drodze jest wystawiony na liczne niebezpieczeństwa włącznie z utratą życia. Szatan osacza go, grzechy ranią, brak Boga jest dojmującą pustką i odarciem ze wszystkiego. Człowiek, który nie chce zaakceptować faktu, że Boża droga prowadzi do szczęścia, jest tym porzuconym przez zbójców nieszczęśnikiem, który umiera w samotności przy drodze. Mija go kapłan – uczony w Prawie. Prawo nazywa zło i je osądza, ale nie okazuje troski. Dlatego to nie Prawo może być ratunkiem i lekarstwem dla człowieka, który odszedł od Boga. Lewita jest odpowiedzialny za kult. Również i kult nie jest w stanie zbawić człowieka. Dopiero Samarytanin, osoba wzgardzona przez strażników Prawa i kultu, zachowuje się inaczej. W pewnym sensie Samarytaninem w tej przypowieści jest sam Jezus. On dostrzega człowieka, i zamiast go osądzić, reaguje miłosierdziem.
Bliźni oznacza kogoś bliskiego. Między ludźmi chodzi tu o bliskość wynikającą z naszej ludzkiej kondycji, przez podobieństwo której wszyscy jesteśmy braćmi. Dlatego każdy człowiek jest dla nas bliźnim. Jezus również okazuje się nam bliski, najpierw przez swoją ludzką naturę, ale również poprzez miłosierdzie, które jest naturą Boga. To rozumiejąc, znamy odpowiedź na postawione w przypowieści pytanie: bliźnim, czyli najbliższym tego, który wpadł w ręce zbójców, okazał się Jezus. Czy zechcemy Go w tym naśladować?
Wasz Ks. Proboszcz
Ks. kan. dr hab. Krzysztof Graczyk