Parafia św. Bartłomieja Apostoła w Czernikowie Oficjalna strona Parafii w Czernikowie

Drodzy Bracia i Siostry, chrześcijanie!

W każdą ostatnią Niedzielę października w bardzo wielu Parafiach w Polsce obchodzimy Uroczystość Rocznicy Poświecenia Własnego Kościoła.

Nasze drogi powinny prowadzić do świątyni, bowiem to właśnie w niej można odpowiedzieć na pytanie z dzisiejszej Ewangelii: „Za kogo Mnie uważacie?”. Jeśli mamy odpowiedzieć: „Za Syna Bożego, za mojego Zbawiciela i Przyjaciela”, to musimy do świątyni podejść odpowiedzialnie i zrozumieć, czym ma ona dla nas być? Odpowiedź jest dość prosta.

Kościół jest miejscem świętym, w którym mieszka Bóg. Jak pisał św. German z Konstantynopola: „Kościół jest świątynią Boga, dziełem świętym, domem modlitwy, zgromadzeniem Ludu Bożego”. Nie można go więc omijać.

Święty Piotr, jak słyszymy w bardzo dobrze nam znanym fragmencie Ewangelii wg św. Mateusza, wyznaje wiarę w Jezusa Chrystusa, Syna Bożego. Nie jest on jednym z proroków, nie jest cudotwórcą, jest prawdziwym Mesjaszem, Wybawicielem i Odkupicielem. Wyznana przez św. Piotra wiara, zaufanie Bogu prowadzi do objawienia przez Chrystusa zamiaru ustanowienia Kościoła i wielkiej w nim roli św. Piotra, Opoki i Szafarza Kluczy Królestwa Niebieskiego. W tym Kościele jest obecny Bóg, Kościół jest pośrednikiem zbawienia, jest w Nim Miłosierdzie Boże i sam jest znakiem łaski Bożej dostępnej dla każdego. Nawet jeśli czasem jest ten znak zaciemniany przez grzech i ludzką głupotę, to przecież ciągle nim jest i znajduje w sobie wciąż wiele żywotności i świętych, by jego oblicze zostało odnowione. Do tego Kościoła wszyscy przez chrzest święty należymy.

Jesteśmy jednak, także w czasie Mszy św. w kościele pisanym przez małe „k”, w budynku kościelnym. Ale każdy z nas wie, że nie jest on zwyczajny, to obraz wspólnoty Kościoła, gdzie Bóg jest na pierwszym miejscu. Tu jest sprawowana Eucharystia, tu zostałem ochrzczony, tu przyjąłem i przyjmuję inne sakramenty. W kościele przystępuję do sakramentu pojednania i pokuty, w tym kościele lub podobnym, stanie kiedyś w końcu moja trumna. Tu jest Najświętszy Sakrament, tu przychodzę usłyszeć od Boga i przypomnieć sobie, że jestem przez Niego nieskończenie i bezwarunkowo kochany.

Nie każdy tak patrzy na budynek kościelny i na Kościół, Ciało Chrystusowe, zdajemy sobie z tego sprawę, niekiedy nawet bardzo boleśnie, bo także w naszych rodzinach.

Dostęp do tych tajemnic mamy jedynie przez wiarę, tę wyznaną tak jak Piotr, z zapałem, bez liczenia na nagrody, obaw przed niezrozumieniem i pełną radości, że odnalazło się zbawienie.

Niektórzy parafianie praktykują codzienne nawiedzanie świątyni. To wspaniałe świadectwo dawane innym. Bóg czeka w swoim domu na nawiedzenie, na wyznanie: „Ty jesteś Miłością!”. Skoro jest to miejsce święte, zobowiązuje ono do odpowiedniego zachowania, pełnego godności i skupienia.

Iluż to tak zwanych niedzielnych katolików nie potrafi zachować się w świątyni. A może i my przeżywamy ciągłe rozproszenia. Ile razy oglądamy się w kościele, jesteśmy zainteresowani tym, kto wszedł albo w co jest ubrany? Świątynia jako miejsce święte domaga się od nas specjalnego traktowania i właściwie nie ma od tej reguły wyjątków.

Wasz Ks. Proboszcz
Ks. kan. dr hab. Krzysztof Graczyk